Posłała ostatnie zdenerwowane spojrzenie dwóm dziewczynkom (a owszem, Vic i jakiejś za nią), a gdy te już ubrały swoje słuchawki, Viridiana Ruiz upewniła się, czy każdy stoi przy roślinie. Zaliczone. Stali. No to, tak jak wcześniej mówiła, klasnęła w dłonie.
Vic wolno i ze specjalnym ociągnięciem podniosła swoją mandragorę, która wydała jej się, no, obleśna, a jak. Szyderczo zaśmiała się pod nosem, kiedy zaczęła nią wymachiwać, nad głową.
Michael także wyrwał swoją mandragorę, tyle że z całkowitym spokojem. Bez emocji patrzył na roślinę, która jak widać miała deprechę, heh.

- Co to za chuj. - Mruknęła do siebie dziewczyna, "przez przypadek" upuszczając roślinę. Zaśmiała się pod nosem.

Michael przełknął ślinię i starał się nie upuścić mandragory. Ogólnie, nie miał już siły jej trzymać. Na całe szczęście nauczycielka zielarstwa zaraz machnęła różdżką wypowiadając jakieś zaklęcie (którego nikt nie słyszał, no bo jak, z tymi słuchawkami), a rośliny jak nie ruszone powróciły na "swoje miejsca".